Ik had best veel ambitieuze dromen. Zo wilde ik straaljager pilote worden, werken in de verkeerstoren van Schiphol en vliegtuigbouwkunde studeren. Veel later heb ik geleerd dat ik me veel heb laten leiden door mijn eigen belemmerende gedachten en daarom het niet eens geprobeerd heb. Wel bleef ik in de techniek, studeerde af als chemische technoloog, werkte als jobhopper in diverse rollen, waaronder milieu inspecteur bij de grote industrie in de Rotterdamse haven en later als kwaliteits- en voedselveiligheidsdeskundige in de voedingsmiddelen en een beetje in de verpakkingsindustrie.

Al dat ge-hop van de ene baan in de ander, kwam voort uit een constante onrust. Een heel groot voordeel; ik kan mijn weg overal heel snel vinden omdat ik heel snel contact kan maken, zie hier, het voordeel van alle landverhuizingen en vriendjes maken. Echter, diep van binnen voelde het werken voor mij vaak als een strijd die ik elke dag moest aangaan. Niet vanwege het werk, ik deed mooi werk voor mooie grote organisaties. Niet vanwege de collega’s of werken in een team, dit was zelfs voor mij een reden om toch (te) lang op een functie te blijven. Er borrelde echter een sterke drang naar onafhankelijkheid en nog veel meer

Het heeft mij wel 2 burn-outs en life-changing privé gebeurtenissen gekost om eindelijk de stappen te nemen naar waar ik nu ben. Koken heeft mij door alle hoogte en dieptepunten geholpen. Het was mijn basis en rust. Koken en eten met familie en vrienden, dan voelde ik een echt flow.